gap doostane

سلام قرار بود تو وبلاگ مطلب بزاری اما خبری ازت نشد.

نگران شدم.یه خبری از خودت بهم بده.

gap doostane...

زمستونم اومدو خبری دیگه از اومدن تو نشد 

اشکال نداره . 

امیدوارم که هنوز خواننده مطالب وبلاگ باشی 

با آرزوی بهترینا و گرمترین محفل خانوادگی برای تو عزیز دل.

gap doostane...

Chetori?

Meisam namzad karde

Ishallla ghesmate to beshe

☺☺☺☺☺☺☺☺

gap doostane...

بالاخره خواهر شوهر شدی واقعا مبارکه .

خوشحالم که مطلب گذاشتی اونم با یه خبر خوب 

واقعا خوشحال شدم . 

لی لی لی لی لی

gap doostane...

بعد گذاشتن مطلبت و حبر خوشحال کننده ات هر روز میام یر میزنم. 

اما انگار دیگه نمیای. سر نمیزنی. باز منتظرت میمونم

gap doostane...

سلام. همین که میای . پیام میزاری میخونی برام کافیه. یه پی ام تو تلگرامت دادم 

:-)

gap doostane...

قصه را می دانی ؟؟ قصه مرغان و کوه قاف را ، قصه رفتن و آن هفت وادی صعب را ، قصه سیمرغ و آینه را؟     قصه نیست ، حکایت تقدیر است که بر پیشانیم نوشته اند . هزار سال است که تقدیر را تاخیر می کنم . اما چه کنم با هدهد ، هدهدی که از عهد سلیمان تا امروز صدایم می کند ، و من همان گنجشک کوچک عذر خواهم که هر روز بهانه ای می آورد ، بهانه های کوچک و بی مقدار . تنم نازک است و بالهایم نحیف . من از راه سخت و سنگ لاخ می ترسم . من از گم شدن ، من از تشنگی ، من از تاریک و دور واهمه دارم . گفتی قرار است بالهایمان را توی حوض داغ خورشید بشوییم ؟ گفتی که این تازه اول قصه است ؟ گفتی که فقر ...؟ گفتی که آخرش محو است و عدم ... ؟ آی هد هد ! آی هد هد ! بایست ، نه ، من طاقتش را ندارم ... بهار که بیاید دیگر رفته ام ، بهار ، بهانه ی رفتن است . حق با هد هد است که می گفت : رفتن زیباتر است ، ماندن شکوهی ندارد ، آن هم پشت این سنگ ریزه های طلب . گیرم که ماندم و باز بال بال زدم ، توی خاک و خاطره ، توی گذشته و گل . گیرم که بالم را هزار سال دیگر هم بسته نگه داشتم ، بال های بسته ام طعم اوج را کی خواهد چشید ؟ می روم ، gap doostane...ادامه مطلب

سلام 

الحمدالله خوبه شکر. 

خونه خالی نیست. مهربونی هست . خدا هست . زندگی هست. 

خوشحال شدم مطلبتو دیدم. 

دنیا بکامت دوست عزیزم . دوست گلم.

gap doostane...

سلام

همه دل نوشته هامونو از اول وبلاگ تا الان خوندم. چقدر فراز نشیب داشتیم ما .

یه برهه ای از زمان چقدر بی پروا و داغ یه برهه ای چقدر سرد و محتاط . 

خیلی از خاطرات جلو چشمام زنده شد . 

مث سفر کوتاهمون.

تو وبلاگ بنویس. هر روز دارم سر میزنم به وبلاگ. خبری نیست ازت. 

شبت خوشش

gap doostane...